Procedura postępowania

W ramach projektu socjalnego „Siła tkwi w nas” chcemy uświadamiać i edukować.

Co robić, kiedy podejrzewamy, że ktoś z naszych bliskich przeżywa kryzys psychiczny?

1. Obserwuj i oceń sytuacje

• Zwróć uwagę na nagłe zmiany w zachowaniu – wycofanie, agresję, smutek, lęk, zaburzenia snu lub apetytu.
• Sprawdź, czy pojawiły się myśli samobójcze lub samookaleczenia.
• Oceń, czy osoba jest w stanie bezpośredniego zagrożenia życia (np. ma myśli o natychmiastowym odebraniu sobie życia).

2. Nawiąż kontakt i wesprzyj emocjonalnie

• Zachowaj spokój, nie oceniaj ani nie krytykuj.
• Zapewnij osobę, że nie jest sama i że chcesz pomóc.
• Unikaj słów typu „Weź się w garść” – zamiast tego używaj: „Widzę, że coś Cię martwi, możesz mi o tym opowiedzieć”.
• Dostosuj rozmowę do wieku i dojrzałości dziecka/osoby zależnej.

3. Skontaktuj się ze specjalistą

Jeśli objawy są poważne i długotrwałe, skontaktuj się z:
– Psychologiem szkolnym (w przypadku dziecka).
– Poradnią zdrowia psychicznego (bez skierowania).
– Psychiatrą dziecięcym – w pilnych przypadkach warto udać się do szpitala.
– Telefonem zaufania:

116 111 – telefon zaufania dla dzieci i młodzieży.

800 70 2222 – Centrum Wsparcia dla Osób w Kryzysie Psychicznym.

112 lub 999 – jeśli zagrożenie życia jest realne.

4. Udziel wsparcia długoterminowego

• Monitoruj stan osoby i zachęcaj do rozmowy.
• Pomóż w organizacji codziennych obowiązków, aby odciążyć psychicznie.
• Jeśli sytuacja się pogarsza, konieczne może być skonsultowanie się z lekarzem psychiatrą.

5. Reaguj w sytuacji zagrożenia życia

Jeśli dziecko/osoba zależna wyraźnie mówi o chęci odebrania sobie życia lub podejmuje próby samookaleczenia:
• Nie zostawiaj go/jej samej.
• Zadzwoń na 112 i powiedz, że osoba jest w stanie kryzysu zdrowia psychicznego.
• Usuń niebezpieczne przedmioty (leki, ostre narzędzia).
• Jeśli to możliwe, udaj się na najbliższy SOR (Szpitalny Oddział Ratunkowy) lub do izby przyjęć psychiatrycznej.

Działając szybko i świadomie, można zapobiec tragedii i pomóc osobie wyjść z kryzysu.

PAMIETAJ:

• Nie ignoruj sygnałów ostrzegawczych.

• Lepiej zareagować „za wcześnie” niż za późno.

• Każda rozmowa i wsparcie mogą uratować życie!